Сябры!
Сумная навіна!
15 сакавіна 2024 года на 59 годзе раптоўна пайшоў з жыцця СВЕНТАХОЎСКІ УСЕВАЛАД ПЯТРОВІЧ, мастак-графік, дызайнер, каліграф.
Беларускі саюз мастакоў выказвае шчырае спачуванне блізкім і родным мастака.
Усевалад СВЕНТАХОЎСКІ нарадзіўся ў Мiнску. Скончыў Мiнскую мастацкую вучэльню імя А. Глебава (1986) i Беларускую дзяржаўную акадэмію мастацтваў (1993). Вучыўся ў Аляксея Зінчука, Вячаслава Семянько, Паўла Семчанкі, Уладзіміра Васюка. Сябра Беларускага саюза мастакоў з 1995 г. У мастацкіх выставах браў удзел з 1993 г. Творы экспанаваліся на выставах у Беларусі (1999–2016), Расіі (Масква, 2008, 2012; Санкт-Пецярбург, 2008), Сербіі (2012, 2013), Польшчы (Торунь, 2012), Літве (Клайпеда, 2014). Працаваў у галіне графічнага дызайну, кніжнай графікі, каліграфічнага мастацтва. Шмат гадоў выкладаў у Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў.
Усевалад Пятровіч прафесійна займаўся каліграфіяй.
Некалькі яго развагаў: “У пачатку XX стагоддзя сілу мела слова, а цяпер сілу мае вобраз. Быць каліграфам сёння, як і заўсёды,— гэта штодзённая праца. Здавалася б, лёгкаму росчырку пяра па паперы спадарожнічаюць працяглыя трэніроўкі і падрыхтоўка, як фізічная, так і маральная. Сапраўдны прафесіянал перад імправізацыяй для шырокай аўдыторыі старанна рыхтуецца, і менавіта тады атрымліваецца годны вынік, гледзячы на які ствараецца ўражанне, быццам кожны з лёгкасцю можа адлюстраваць тое, што стварыў майстар. Не варта забываць, што, будучы «як бы» гатовым, ён перастае быць прафесіяналам…
Так, каліграфія можа быць інструментам, які можа стварыць культурную і здаровую будучыню. Сёння вельмі важна клапаціцца пра заўтрашні дзень. Калі сфармаваць у сябе правільнае стаўленне да ліста, а затым заняцца ім ўшчыльную, то можна палепшыць якасць уласнага жыцця”.
Наша сучасная нацыянальная школа графічнага мастацтва грунтуецца на традыцыях рукапісаў і выданняў Скарыны і распрацоўках ХХ стагоддзя. Сучасная Беларусь мае ўнікальную школу шрыфту. Школа Паўла Семчанкі – вельмі вядомая, і яго вучань – Усевалад Свентахоўскі быў прадаўжальнікам традыцый настаўніка.
На адной з выстаў Усевалад Пятровіч згадваў: “Яшчэ у маладосці, пасля войска, калі я паступіў у Дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут, то патрапіў на курс да Паўла Апанасавіча Семчанкі. Аднойчы ён прынёс студэнтам павялічаныя фотакопіі Бібліі Францішка Ска-рыны, і цэлы семестр на вялікіх планшэтах мы выконвалі выявы літар, пераносілі шрыфт.
Праз 20 гадоў я змог знайсці ў майстэрні гэтыя працы і зрабіць лічбавы шрыфт. Студэнты зараз выкарыстоўваюць шрыфтавыя плакаты, электронныя прэзентацыі са шрыфтамі.
Лічбавыя і рукапісныя кампазіцыі напісанняў шрыфтоў, прадстаўленыя ў экспазіцыі, робяць годны ўнёсак у беларускую кніжную шрыфтавую культуру”.
